Ενας μεγαλος γλυπτης - Χένρυ Μουρ.

"Όλη η τέχνη πρέπει να έχει ένα ορισμένο μυστήριο και πρέπει να προβάλει τις απαιτήσεις της στο θεατή. Δίνοντας σε ένα γλυπτό ή ένα σχέδιο έναν πάρα πολύ ρητός τίτλος, του αφαιρουμε μέρος εκείνου του μυστηρίου έτσι ώστε ο θεατής κινείται προς το επόμενο αντικείμενο, και δεν καταβάλλει καμία προσπάθεια να συλλογιστεί την έννοια αυτού που μόλις εβλεπε. Ο καθένας σκέφτεται ότι κοιτάζει αλλά στην πραγματικοτητα, δεν βλεπουν."

Χένρυ Μουρ (Henry Moore, 30 Ιουλίου 1898 - 1986) άγγλος γλύπτης του εικοστού αιώνα. Ο Μουρ είναι γνωστός για τις μεγάλες αφηρημένες ανθρώπινες φιγούρες του.


Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο πολέμησε στη Γαλλία και το 1919 μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Ληντς. Στο Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης του Λονδίνου όπου συνέχισε τις σπουδές του μέχρι το 1925, ενδιαφέρθηκε κυρίως για την αρχαϊκή και την πρωτόγονη τέχνη. Μετά τις σπουδές του, το 1925 έζησε επί έξι μήνες στην Ιταλία. Στη δεκαετία του 1920 τα έργα του χαρακτηρίζονται από τις επιδράσεις των καλλιτεχνών της αναγέννησης Μαζάκιο, Πισάνο και του Μικελάντζελο αλλά και άλλων όπως του Ρουμάνου γλύπτη που εργαζόταν στη Γαλλία Κωνσταντίν Μπρακούζι. Δέχτηκε επίσης έμπνευση από την προκολομβιανή τέχνη της Αμερικής του Μεξικού (Ίνκας). Άρχισε να γίνεται γνωστός μετά τον πόλεμο.


Στη δεκαετία του 1930 δέχτηκε επιδράσεις από τον Πικάσο και τα γλυπτά του εκείνης της περιόδου είναι κυρίως από ξύλο, με απλές μορφές και γραμμές με τρύπες και με οδοντώσεις και με καλύμματα λεπτά σιδερένια.


Η μεγαλύτερη επίδραση στο έργο του προέρχεται όμως από την παρατήρηση των μορφών που υπάρχουν στη φύση, όπως ομολογεί και ο ίδιος. Στα ώριμα έργα του ο Μουρ αναπαριστά μορφές που καθρεφτίζονται από μορφές που υπάρχουν στην φύση, κυρίως με σχήματα που έχουν καμπύλες.


Τα αγαπημένα του θέματα είναι μητέρες με μωρά στην αγκαλιά, οικογένειες, πεσμένοι στρατιώτες και κυρίως μια φιγούρα ανθρώπου πλαγιαστού, που την έφτιαξε σε ξύλο, πέτρα και μπρούντζο και στο τέλος με μάρμαρο. Τα έργα του είναι από ρεαλιστικά μέχρι αφηρημένα.


Εκτός από τα γλυπτά ο Μουρ έφτιαξε και σχέδια, κυρίως ανθρώπων σε καταφύγια στη διάρκεια του β' παγκοσμίου πολέμου. Στα σχέδια αυτά φαίνεται η επίδραση του πολέμου στα αθώα και ανυπεράσπιστα πρόσωπα των ηρώων του.


Μεταξύ των μεγαλύτερων συμπλεγμάτων του είναι εκείνο στο κτίριο της ΟΥΝΕΣΚΟ στο Παρίσι, εκείνο στο Μουσείο Μοντέρνας τέχνης του κέντρου Λίνκολν στη Νέα Υόρκη και εκείνο στο δημαρχείο του Τορόντο.


Παρόλο που στα ύστατα χρόνια της ζωής του ήταν από τους πιο πλούσιους Βρετανούς, συνέχισε να ζει λιτά, απλά και παρέμεινε πιστός στις απλές αρχές που τον διακατείχαν σε όλη του τη ζωή.


Το 2000 διοργανοθικε στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Άνδρου η έκθεση Χένρυ Μουρ υπό το φως της Ελλάδος.

Η αρχική έκδοση του άρθρου αυτού βασίστηκε σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia.gr δημοσιευμένο με την GFDL.


Sir Henry Spencer Moore OM CH FBA, (30 July 1898 – 31 August 1986) was a British artist and sculptor. The son of a mining engineer, born in the Yorkshire town of Castleford, Moore became well known for his larger-scale abstract cast bronze and carved marble sculptures. Substantially supported by the British art establishment, Moore helped to introduce a particular form of modernism into the United Kingdom.


His ability to satisfy large-scale commissions made him exceptionally wealthy towards the end of his life. However, he lived frugally and most of his wealth went to endow the Henry Moore Foundation, which continues to support education and promotion of the arts.


His signature form is a pierced reclining figure, first influenced by a Toltec-Maya sculpture known as "Chac Mool", which he had seen as a plaster cast in Paris in 1925. Early versions are pierced conventionally as a bent arm reconnects with the body. Later more abstract versions are pierced directly through the body in order to explore the concave and convex shapes. These more extreme piercings developed in parallel with Barbara Hepworth's sculptures. Hepworth first pierced a torso after misreading a review of one of Henry Moore's early shows.

The...

The Thomas Crown Affair.

The Thomas Crown Affair is either of two films:

1.The Thomas Crown Affair was a 1999 remake of the 1968 film starring Pierce Brosnan and Rene Russo.

2.The Thomas Crown Affair was a 1968 film starring Steve McQueen and Faye Dunaway.

Synopsis:
A millionaire who steals Monet paintings and an insurance investigator
begin an affair which leads to a double-cross.

Thomas Crown,
a young, handsome millionaire pulls off the perfect crime by having four men rob a bank and dump the money in a trash can, which Crown retrieves later and stores in a Geneva bank. Vicki Anderson, an independent insurance investigator, is contracted to investigate the heist. As she digs deeper into the case she begins to suspect Crown's involvement. In an attempt to get closer she begins seeing Crown socially, openly telling him she is investigating him.

They enjoy activities together like racing a dune buggy. The film was modeled on the life of noted Belgian thief, Tomas Van Der Heijden who stole over 7,000,000 Swiss Francs in 1954.
Like other action movies of the late 1960s, there is abundant use of split screens to show simultaneous actions.

The movie has the distinction of featuring the longest kiss in cinema history, with McQueen and Dunaway liplocked in one scene for 55 uninterrupted seconds. This scene took over eight hours to film over a number of days.

The film also features the now famous chess scene. McQueen and Dunaway play a game of chess, silently flirting with each other, carressing the chess pieces, using them as metaphorical sexual objects.

Sean Connery had been the original choice for the title role but declined, a decision he later regretted.



Theme from The Thomas Crown Affair
(The Windmills of Your Mind)

Round, like a circle in a spiral
Like a wheel within a wheel.
Never ending or beginning,
On an ever spinning wheel
Like a snowball down a mountain
Or a carnaval balloon
Like a carousell that's turning
Running rings around the moon

Like a clock whose hands are sweeping
Past the minutes on it's face
And the world is like an apple
Whirling silently in space
Like the circles that you find
In the windmills of your mind

Like a tunnel that you follow
To a tunnel of it's own
Down a hollow to a cavern
Where the sun has never shone
Like a door that keeps revolving
In a half forgotten dream
Or the ripples from a pebble
Someone tosses in a stream.

Like a clock whose hands are sweeping
Past the minutes on it's face
And the world is like an apple
Whirling silently in space
Like the circles that you find
In the windmills of your mind

Keys that jingle in your pocket
Words that jangle in your head
Why did summer go so quickly
Was it something that I said
Lovers walking allong the shore,
Leave their footprints in the sand
Was the sound of distant drumming
Just the fingers of your hand

Pictures hanging in a hallway
And a fragment of this song
Half remembered names and faces
But to whom do they belong
When you knew that it was over
Were you suddenly aware
That the autumn leaves were turning
To the color of her hair

Like a circle in a spiral
Like a wheel within a wheel
Never ending or beginning,
On an ever spinning wheel
As the images unwind
Like the circle that you find
In the windmills of your mind

Pictures hanging in a hallway
And the fragment of this song
Half remembered names and faces
But to whom do they belong
When you knew that it was over
Were you suddenly aware
That the autumn leaves were turning
To the color of her hair

Like a circle in a spiral
Like a wheel within a wheel
Never ending or beginning,
On an ever spinning wheel
As the images unwind
Like the circles that you find
In the windmills of your mind


The Windmills of Your Mind
Words & Music by Alan & Marilyn Bergman & Michel Legrand
Recorded by Dusty Springfield, 1969
Theme from "The Thomas Crown Affair," 1968

On audio album The Thomas Crown Affair (1967)


Cover hierarchy:

Windmills of Your Mind by Noel Harrison (1967)
Windmills of Your Mind by Grady Tate (1968)
Windmills of Your Mind by George Benson (October 1968)
Cirkels by Herman van Veen (1969)
The Windmills of Your Mind by Jose Feliciano (1969)
Windmills of Your Mind by George Wright (1969)
Windmills of Your Mind by Billy Vaughn (1969)
Windmills of Your Mind by The Anita Kerr Singers (1969)
Windmills of Your Mind by The Sandpipers (1969)
Windmills of Your Mind by Vanilla Fudge (1969)
Windmills of Your Mind by Julius Wechter & Baja Marimba Band (1969)
Windmills of Your Mind by Dusty Springfield (1969)
Windmills of Your Mind by Petula Clark (1969)
Windmills of Your Mind by Dorothy Ashby (March 1, 1969)
Windmills of Your Mind by Barbara Lewis (1970)
Windmills of Your Mind by Michael Longo (1973)
Windmills of Your Mind by Colour Field (July 1984)
Windmills of Your Mind by Neil Diamond (October 27, 1998)
Windmills of Your Mind by Sting (1999)
Windmills of Your Mind by Alison Moyet (September 6, 2004)

*

Ενας Μεγαλος.

Σερτζιο Λεονε


Ο Σέρτζιο Λεόνε (ιταλ. Sergio Leone) (3 Ιανουαρίου, 1929 - 30 Απριλίου, 1989) ήταν ένας Ιταλός σκηνοθέτης. Έγινε γνωστός και έμεινε στην ιστορία για τα αποκαλούμενα "σπαγγέτι γουέστερν" του καθώς και για το χαρακτηριστικό τρόπο κινηματογράφισης του, όπου συχνά αντιπαραθέτει πολύ κοντινά πλάνα (close-ups) με μαρινές λήψεις (long shots).


Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρώμη. Ο πατέρας του, Vincenzo Leone, ήταν από ένας τους πρώτους σκηνοθές του Ιταλικού κινηματογράφου (με το ψευδώνυμο Ρομπέρτο Ρομπέρτι) και η μητέρα του ηθοποιός. Άρχισε να δουλεύει στιν κινηματογράφο σε ηλικία 18 ετών. Ξεκίνησε γράφοντας σενάρια στη δεκαετία του '50 για τα επονομαζώμενα "πέπλα" (ψευδοϊστορικά έπη χαμηλού προϋπολογισμού) που ήταν εξαιρετικά δημοφιλή εκείνη την εποχή. Παράλληλα εργάστηκε σαν βοηθός σκηνοθέτη σε γνωστές Χολυγουντιανές παραγωγές που γυρίστικαν στα περίφημα στούντιο της Τσινετσιτά, μεταξύ των οποίων τα Κβο Βάντις (1951) και Μπεν Χουρ (1959).

Το 1959 στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Οι Τελευταίες Μέρες της Πομπηίας ο βασικός σκηνοθέτης Mario Bonnard αρώστησε βαριά και οι παραγωγοί ζήτησαν από το Λεόνε, που εργάζονταν σαν βοηθός σκηνοθέτη, να ολοκληρώσει την ταινία. Όταν δυο χρόνια αργότερα κλήθηκε να σκηνοθετήσει τον Κολοσσό της Ρόδου είχε ήδη την εμπειρία για να ανταπορκιθεί στις απαιτήσεις τέτοιων παραγωγών.

Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '60 η απήχηση των ιστορικών επών εκφυλίστηκε, ο Λεόνε εντούτοις είχε την τύχη να βρίσκεται ανάμεσα στους πρωτοπόρους που ασχολήθηκαν με το ανερχόμενο τότε είδος των γουέστερν. Η ταινία του Για Μια Χούφτα Δολλάρια (Per un pugno di dollari, 1964) υπήρξε μια από τις πρώτες (και πολύ επιτυχημένες) προσπάθειες στο είδος του "σπαγγέτι γουέστερν". Βασισμένο στο Ιαπωνικό ιστορικό έπος του Ακίρα Κουροσάβα, Yojimbo (1961), προκάλεσε νομικές διαμάχες με τον Ιάπωνα δημιουργό. Έμεινε επίσης στην ιστορία ως η ταινία που καθιέρωσε τον Κλιντ Ίστγουντ, έναν άγνωστο μέχρι τότε τηλεοπτικό ηθοποιό, σε παγκόσμιο αστέρα.

Η ατμόσφαιρα της ταινίας, αποτέλεσμα εν μέρη του μικρού προυπολογισμού και των Ισπανικών τοπίων που χρησιμοποιήθηκαν, παρουσίασε ενα τραχύ, βίαιο και ηθικά περίπλοκο όραμα της Αμερικανικής Δύσης, που αν και αποτελούσε φόρο τιμής στα παραδοσιακά Αμερικανικά γουέστερν, διαφοροπιούνταν σημαντικά από αυτά σε επίπεδο ιστορίας, πλοκής, διάθεσης και σκιαγράφισης των χαρακτήρων. O Λεόνε επάξια αναγνωρίζεται σαν ο αναμορφωτής του σύγχρονου γουέστερν δημιουργώντας ένα ρεύμα που επηρέασε όλα τα μελλοντικά γουέστερν αλλά και διαφορετικά είδη ταινιών. Στα κλασσικά γουέστερν οι ήρωες των ταινιών, καλοί και κακοί, παρουσιάζονταν πάντα ατσαλάκωτοι και καθαροί, ενώ η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο ήθος του καθενός ήταν πάντα τονισμένη και ευδιάκριτη (με τη βοήθεια ακόμα και των ρούχων τους, οι καλοί φορούσαν πάντα άσπρο καπέλο, ενω οι κακοί μαύρο). Οι χαρακτήρες του Λεόνε αντιθέτως υπήρξαν πολύ πιο "ρεαλιστικοί" και περίπλοκοι. Συνήθως ήταν μοναχικά-αντικοινωνικά όντα, που σπάνια πλένοταν ή ξυρίζονταν, έδειχναν βρώμικοι και είχαν βεβαρημένο παρελθόν. Ο αμφίσημος χαρακτήρας τους ανάλογα με τις περιστάσεις μεταρέπονταν από συμπονετικός και γεναιόδωρος σε βάρβαρο, κυνικά εγωιστή και καιροσκοπικό. Αυτή η άισθηση ρεαλισμού επηρρεάζει ακόμα και σήμερα τα γουέστερν που γυρίζονται. Πολλοί αποκάλεσαν ειρωνία το γεγονός οτι ένας Ιταλός, που δεν μίλαγε Αγγλικά και δεν είχε ποτέ του αντικρύσει την Αμερικάνική Δύση μπόρεσε σχεδόν μεμιάς να αλλάξει για πάντα την αρχετυπική εικόνα του "καομπόι.

Οι δύο επόμενες ταινίες του, Μονομαχία στο Ελ Πάσο (1965) και Ο Καλός, Ο Κακός και ο Άσχημος (1966), ολοκλήρωσαν την τριλογία, με την κάθε μια να είναι εμπορικά πιο επιτυχημένη και τεχνικά αρτιότερη από την προηγούμενη. Τη μουσική και στις τρείς αυτές ταινίες υπογράφει ο παραγωγικότατος συμπατριώτης του Λεόνε και θρύλος σήμερα της μουσικής, Ένιο Μορικόνε. Ο Λεόνε είχε αναπτύξει έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο κινηματογράφισης γύριζοντας τις σκηνές των ταινιών του με υπόκρουση την μουσική του Μορικόνε. Οι περισσότεροι κριτικοί συμφωνούν οτι Ο Καλός, Ο Κακός και ο Άσχημος ήταν η κορυφαία ταινία της τριλογίας.

Με εφαλτήριο την επιτυχία της τριλογίας του, το 1967 εκκλήθει στην Αμερική προκειμένου να σκηνοθετήσει αυτό που ήλπιζε να αποτελέσει το αριστούργημα του, το φιλόδοξο Κάποτε στη Δύση, για λογαριασμο της Paramount Pictures. Γυρισμένο ώς επι το πλήστον σε Ισπανία και Ιταλία και εν μέρη στο Monument Valley της Γιούτα και με πρωταγωνιστές τους Χένρι Φόντα, Τσαρλς Μπρόνσον και Κλαούντια Καρντινάλε, αποτέλουσε μια εκτεταμένη, συχνά βίαια και ονειρική φιλοσόφιση πάνω στη μυθολογία της Αμερικανικής Δύσης. Την ιστορία έγραψαν οι Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και Ντάριο Αρτζέντο (με σημαντικές μετέπειτα καριέρες ως σκηνοθέτες) και το σενάριο υπέγραψε ο μακροχρόνιος φίλος και συνεργάτης του Λεόνε, Σέρτζιο Ντονάτι. Οι υπέυθυνοι της Paramount ξαναμοντάρησαν το υλικό πριν τη διανομή του στις αίθουσες με αποτέλεσμα την εμπορική του αποτυχία στις Η.Π.Α. Στην Ευρώπη η ταινία έγινε επιτυχία και σήμερα θεωρείται από πολλούς ώς η κορφαία ταινία του δημιουργού.

Τα επόμενα χρόνια ο Λεόνε σκηνοθέτησε την ταινία A Fistful of Dynamite (Giu la testa, 1971), έκανε την παραγωγή σε έναν μικρό αριθμό ταινών και δημιούργησε βραβευμένα τηλεοπτικά σποτ. Είχε απορίψει την πρόταση να σκηνοθετήσει το Νονό για χάρη μιας άλλης γκαγκστερικής ιστορίας που είχε συλλάβει μερικά χρόνια πριν. Αφιέρωσε περισσότερα από δέκα χρόνια σε αυτή την παραγωγή που βασίζονταν στο βιβλίο του Harry Grey, "The Hoods" και εξιστορούσε τη ζωή τεσσάρων εβραϊκής καταγωγής γκάνγκστερ στη Νέα Υόρκη της εποχής του μεσοπολέμου. Το Κάποτε στην Αμερική (1984) με πρωταγωνιστές τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζέημς Γουντς ήταν ακόμα μια φιλοσοφική ματιά πάνω σε έναν Αμερικανικό μύθο, το ρόλο της απληστίας και της βίας στη δύσκολη συνύπαρξη τους με ένοιες όπως εθνική καταγωγή και φιλία. Για μία ακόμη φορά το τελικό αποτέλεσμα κρίθηκε υπερβολικά μεγάλο σε διάρκεια και πολυ δηκτικό για τα στάνταρ του στούντιο, με αποτέλεσμα την δραστική περικοπή σκηνών (για την Αμερικανική αγορά μόνο) και την εμπορική αποτυχία. Στον υπόλοιπο κόσμο η ταινία προβλήθηκε χωρίς περικοπές στην πλήρη διάρκεια της (4 ώρες) και αποτέλεσε τόσο εμπορική όσο και καλλιτεχνική επιτυχία.

Τη χρονία που πέθανε, το 1989, βρίσκονταν ήδη σε προχωρημένο στάδιο η προετοιμασία της επόμενης ταινίας του, ενός ιστορικού έπους που διαδραματίζονταν κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Λεόνε ήταν διαβόητος για την ακόρεστη όρεξη του, κάτι που τον οδήγησε στην παχυσαρκία, παράγοντας που πιθανότατα συντέλεσε στο θάνατο του από έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Αν και οι κριτικοί αρχικά δεν εκτίμησαν το έργο του, εξαιτίας της αρνητικής προκατάληψης απέναντι στα σπαγγέτι γουέστερν, σήμερα η αξία του Λέονε αναγνωρίζεται παγκοσμίως.

Μεγαλη φιλμογραφια.

Φιλμογραφια.


Οι Τελευταίες Μέρες της Πομπηίας (Gli ultimi giorni di Pompei, 1959) (Ο Λεόνε υπήρξε βοηθός σκηνοθέτη στη συγκερκιμένη ταινία, αλλά ανέλαβε την σκηνοθεσία όταν αρρώστησε ο βασικός σκηνοθέτης Mario Bonnard)

Ο Κολοσσός της Ρόδου (1961)

Για Μια Χούφτα Δολλάρια (Per un pugno di dollari, 1964)

Μονομαχία Στο Ελ Πάσο (Per qualche dollaro in piu, 1965)

Ο Καλός, Ο Κακός και ο Άσχημος (Il buono, il brutto, il cattivo, 1966)

Κάποτε στη Δύση (C'era una volta il West, 1968)

A Fistful of Dynamite (Giu la testa, 1971)

Κάποτε στην Αμερική (C'era una volta in America, 1984)

Τη χρονία που πέθανε.

Τη χρονία που πέθανε, το 1989, βρίσκονταν ήδη σε προχωρημένο στάδιο η προετοιμασία της επόμενης ταινίας του, ενός ιστορικού έπους που διαδραματίζονταν κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Λεόνε ήταν διαβόητος για την ακόρεστη όρεξη του, κάτι που τον οδήγησε στην παχυσαρκία, παράγοντας που πιθανότατα συντέλεσε στο θάνατο του από έμφραγμα του μυοκαρδίου.

αρνητική προκατάληψη

Αν και οι κριτικοί αρχικά δεν εκτίμησαν το έργο του, εξαιτίας της αρνητικής προκατάληψης απέναντι στα σπαγγέτι γουέστερν, σήμερα η αξία του Λέονε αναγνωρίζεται παγκοσμίως.

Untold Stories.

I managed to finish Untold Stories by Alan Bennett. I am quite proud of the achievement as the book runs around 650 pages and it has taken me less than a week, during which time I have also been reading the endless stream of magazines I seem compelled to purchase.

I was quite surprised at the prominence that the book received at my local Border’s (even though, inexplicably, it appeared in New Fiction) as it is a very English book with very English memories and complaints.

Rather to my glee, Bennett, in the pages of diary extracts, comes over as quite a grumpy man. It’s good to know we share some attributes. I doubt I’d put up with a woman living rough in a van in my driveway for fifteen years as he did. Even after reading the book, I’m not quite sure why he allowed her to do so. I see that he would probably always prefer to avoid conflict, but still it can’t have made him too popular with his neighbors, though I suppose they forgot about it after a year or two and it just became part of everyday life, rather as the trains that pass slowly nearby have become part of mine.

I enjoyed the book and found myself made a little homesick by his descriptions of visits to ancient churches to look at the windows and the memorials. I was a church collector in that way myself for a while though, shockingly, during my last trip to England I passed near to Romney Marsh without visiting St. Mary in the Marsh. When I lived nearby in Ashford, I would visit regularly during the summer and sit quietly in one of the old box family pews.

There are some pretty churches here in the US, but few that have the same sense of history within, and none that were in existence at the time of King Canute as was the Church of St. Clements in Old Romney.

But Bennett has distracted me from some domestic tasks over the past few days; notably, cutting the grass. I don’t mind too much as the dandelions, of which there truly is a golden host, are such a cheery yellow though I suspect that I will be battling them with some form of weed killer within a few weeks. It’s a battle I am destined to lose.

On the subject of the yard, I have a pair of crows nesting and while they are likely to be eyed suspiciously by my neighbor, I find them interesting to watch. Yesterday, for example, I watched them chase a squirrel away from the tree in which they are nesting. They harried it until it fled across the creek at which time their mission appeared to be accomplished. I was surprised to learn that a squirrel might, on rare occasions, eat bird eggs. I am a fact richer today thanks to my crow neighbors.

100 χρονια μοναξιας.

Ο Αουρελιανο δεν ειχε ποτε μεγαλυτερη διαυγεια σε καμιαν αλλη πραξη της ζωης του
απο την στιγμη που ξεχασε τους νεκρους του, τον πονο των νεκρων του και καρφωσε
ξανα τις πορτες και τα παραθυρα με τους σταυρους της Φερναντα,
για να μην αφησεινα τον ενοχλησει κανενας πειρασμος του κοσμου,
γιατι τοτε ηξερε πια πως στις περγαμηνες του Μελκιαδες ηταν γραμμενο το πεπρωμενο του.


Τις βρηκε ανεπαφες, αναμεσα στα προ'ι'στορικα φυτα και στις λιμνουλες που αχνιζαν και στα φωτεινα εντομα, που ειχαν εξαφανισει απο το δωματιο καθε ιχνος απο το περασμα
του ανθρωπου πανω στη γη και δεν ειχε την ηρεμια να τις βγαλει στο φως, παρα εκει μεσα, ορθιος, χωρις την παραμικρη δυσκολια, λες και ηταν γραμμενες στα ισπανικα, μες στην εκτυφλωτικη λαμψη του μεσημεριου αρχισε μεγαλοφωνα να τις αποκρυπτογραφει.


Ηταν η ιστορια της οικογενειας, γραμμενη απο τον Μελκιαδες, με τις παραμικρες λεπτομερειες εκατο χρονια πριν.Την ειχε γραψει στα σανσκριτικα, που ηταν η μητρικη του γλωσσα, κι ειχε κρυπτογραφησει τους ζυγους στιχους με τον προσωπικο κωδικα του αυτοκρατορα Αυγουστου και τους μονους με τους στρατιωτικους κωδικες των Λακεδαιμονιων.

Η τελικη προφυλαξη, που ο Αουρελιανο ειχε αρχισει να υποπτευεται οταν αφεθηκε να παρασυρθει απο τον ερωτα της Αμαραντα Ουρσουλα, βασιζοταν
στο οτι ο Μελκιαδες δεν ειχε ταξινομησει τα γεγονοτα στο συμβατικο χρονο των ανθρωπων, αλλα ειχε συγκεντρωσει τα καθημερινα επεισοδια ενος αιωνα με τετοιο τροπο ωστε ολα να συνυπαρχουν την ιδια στιγμη.
Γοητευμενος απο την αποκαλυψη, ο Αουρελιανο διαβασε μεγαλοφωνα, χωρις να πηδαει σειρες, τις τραγουδιστες εγκυκλιους, που ο ιδιος ο Μελκιαδες ειχε βαλει τον Αρκαδιο ν'ακουσει και που στην πραγματικοτητα ηταν η προφητεια της εκτελεσης του και συναντησε την αναγγελια της πιο ομορφης γυναικας του κοσμου, που ανεβαινε ψυχη τε και σωματι στον ουρανο, και γνωρισε την καταγωγη των ορφανων διδυμων, που εγκατελειψαν την προσπαθεια να αποκρυπτογραφησουν τις περγαμηνες, οχι μονο απο ανικανοτητα και επιπολαιοτητα αλλα γιατι οι προσπαθειες τους ηταν προωρες.


Σ'αυτο το σημειο, ανυπομονωντας να γνωρισει τη δικη του καταγωγη, ο Αουρελιανο πηδηξε μερικες σελιδες.
Τοτε αρχισε να φυσαει ο ανεμος χλιαρος, διστακτικος, γεματος απο φωνες του παρελθοντος, μουρμουρητα παλιων γερανιων, αναστεναγμους απογοητευσης, πιο παλιους κι απ' τις μεγαλες νοσταλγιες.
Δεν το προσεξε, γιατι εκεινη τη στιγμη ανακαλυπτε τις πρωτες ενδειξεις της δικης του υπαρξης,σ' ενα λαγνο παππου, που αφεθηκε να τον παρασυρει η επιπολαιοτητα,
μεσα απο τις παραισθησεις, αναζητωντας μια ομορφη γυναικα, που δεν θα τον εκανε ευτυχισμενο.

Ο Αουρελιανο τον αναγνωρισε, ακολουθησε τα κρυφα μονοπατια της καταγωγης του και βρηκε τη στιγμη της ιδιας του της συλληψης αναμεσα στους σκορπιους και στις κιτρινες πεταλουδες, σ'ενα μπανιο, το ηλιοβασιλεμα, οπου ενας μηχανικος ικανοποιουσε τη λαγνεια του με μια γυναικα που του δινοταν απο ανυπακοη.
Ηταν τοσο απορροφημενος που δεν ακουσε ουτε τη δευτερη ριπη του ανεμου, που η κυκλωνικη του δυναμη εβγαλε τις πορτες και τα παραθυρα απο τους μεντεσεδες, πηρε την στεγη της ανατολικης πτερυγας και ξεριζωσε τα θεμελια.

Τοτε μονο ανακαλυψε πως η Αμαραντα Ουρσουλα δεν ηταν αδελφη του, αλλα θεια του και πως ο Φρανσις Ντρεικ ειχε επιτεθει στη Ριοτσα μονο και μονο για να μπορεσουν εκεινοι να βρουν ο ενας τον αλλον στους πιο πολυπλοκουςλαβυρινθους του αιματος, ωσπου να φερουν στον κοσμο το μυθολογικο ζωο που θα εβαζε τερμα στην γενια τους.

Το Μακοντο ηταν πια ενας φοβερος ανεμοστροβιλος απο σκονη και χαλασματα, που τα στριφογυριζε η οργη του βιβλικου τυφωνα, οταν ο Αουρελιανο πηδηξε εντεκα σελιδες για να μη χασει την ωρα του με πολυ γνωστα του περιστατικα, κι' αρχισε να αποκρυπτογραφει τη στιγμη που ζουσε, αποκρυπτογραφωντας οσο το ζουσε, προφητευοντας στον ιδιο του τον εαυτο τη στιγμη που θα αποκρυπτογραφουσε την τελευταια σελιδα των περγαμηνων, λες και τον εβλεπε σ'εναν καθρεφτη που μιλουσε.

Τοτε προχωρησε ακομα λιγο, για να προλαβει τις προφητειες και να επαληθευσει την ημερομηνια και τις περιστασεις του θανατου του.
Ωστοσο, προτου φτασει στον τελευταιο στιχο ειχε καταλαβει πως δεν θα εβγαινε ποτε απο εκεινο το δωματιο, γιατι η πολη με τους καθρεφτες ('η τους αντικατοπτρισμους)
ηταν προορισμενη να σαρωθει απο τον ανεμο και να εξοριστει απ' τη μνημη των ανθρωπων τη στιγμη που ο Αουρελιανο Μπαμπιλονια θα τελειωνε την αποκρυπτογραφηση των περγαμηνων κι ολα οσα ηταν γραμμενα σ'αυτες ηταν ανεπαναληπτα απο αμνημονευτων χρονων και για παντα, γιατι οι γενιες οι καταδικασμενες σε εκατο χρονια μοναξια δεν ειχαν δευτερη ευκαιρια πανω στη γη.




Γκαμπριελ Γκαρσια Μαρκες.





ΥΓ: αυτες ειναι οι δυο τελευταιες σελιδες του βιβλιου.

Τα ζωδια.

Kριός

Tον εξοργίζει ό,τι φαίνεται να καθυστερεί ή να αναστέλλει τις πρωτοβουλίες του, αλλά και τα πρόσωπα και τα πράγματα που του δίνουν την αίσθηση ότι παρεμβάλλονται ανάμεσα σε μια ιδέα του και στην άμεση υλοποίησή της ή που του στερούν τη δυνατότητα να αποφασίζει. Tον εκνευρίζουν οι αργοκίνητοι, όσοι χρειάζονται πολύ χρόνο για να αποφασίσουν. Γενικά τον εξοργίζει το να πρέπει να περιμένει. Eυτυχώς, ο θυμός του Kριού είναι συνήθως σύντομος. Mπορεί όμως να είναι εξαιρετικά έντονος. Πώς ηρεμεί: Πρέπει να στρέψει το ενδιαφέρον του σε μια καινούργια ιδέα, ένα καινούργιο σχέδιο στο οποίο να αφοσιωθεί. Θα πρέπει να του προτείνετε ένα νέο σχέδιο με το θα επιταχύνει το ρυθμό οποιουδήποτε πράγματος. Όμως, προτού πάρετε την πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο, καλό είναι να περιμένετε να καταλαγιάσει πρώτα η έξαρση του θυμού του.

Tαύρος

Yπάρχουν κάποια πράγματα που τον κάνουν να «βλέπει κόκκινο». Tα ψέματα και η προδοσία. H απώλεια αντικειμένων ή ιδιοκτησίας ή του ελέγχου μιας κατάστασης. Ένας ερωτικός σύντροφος που να μην εκτιμάει την τέχνη, την καλή κουζίνα ή τη φύση. Tο αίσθημα ότι του τρώνε λεφτά ή ότι τον κατηγορούν για φιλαργυρία. O Tαύρος έχει εξαιρετική μνήμη και μπορεί να επαναφέρει στη συζήτηση παλιά επεισόδια: αν τον έχετε εξοργίσει μία φορά, θα σας το κρατήσει για πολύ καιρό. Πώς ηρεμεί: Προσκαλέστε τον σε γεύμα ή στείλτε του ένα μπουκέτο λουλούδια μ' ένα τρυφερό μήνυμα. Zητήστε του συμβουλή για ένα οικογενειακό ή οικονομικό πρόβλημα. Πείτε του ότι είναι το μοναδικό πρόσωπο το οποίο σας εμπνέει εμπιστοσύνη!

Δίδυμοι

Aυτό το ζώδιο εκνευρίζεται όταν το εμποδίζουν να μιλήσει ή να βγει έξω. Tο να αναγκάζεται να βρεθεί σε μια βαρετή παρέα. Tο αίσθημα ότι έχει άδικο σε ένα ζήτημα που δεν γνωρίζει καλά. Tο να του πείτε ότι δεν έχει ωριμάσει ακόμα. Tο να του επισημάνετε την αταξία και το χάος που κυριαρχούν στην καθημερινή του ζωή. Tο να είστε σχολαστικοί και να του θέτετε οποιονδήποτε περιορισμό. Mην τραβάτε ποτέ πολύ το σχοινί μ' έναν Δίδυμο, ακόμα και όταν παίζετε μαζί: όταν θυμώσει, μπορεί να γίνει φοβερά σαρκαστικός και σκληρός. Πώς ηρεμεί: Πείτε του ότι τελικά συμφωνείτε μαζί του ή ανακοινώστε του ότι τον περιμένει μια έκπληξη. Πείτε του ένα ανέκδοτο ή ένα «κουφό» περιστατικό. Προτείνετε του μια έξοδο για θέατρο, συναυλία ή οτιδήποτε καλλιτεχνικό.

Kαρκίνος

Σιχαίνεται το αίσθημα ότι τον παραμερίζουν, το αποφεύγουν, τον απομονώνουν ή γενικότερα τον εγκαταλείπουν. Aπεχθάνεται όσους κριτικάρουν την κατάσταση του σπιτιού του ή που του λένε να κάνει δίαιτα. Θυμώνει όταν αστειεύονται εις βάρος του ή όταν νομίζει ότι θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν ή να τον εκμεταλλευτούν, κυρίως ηθικά. H αγνωμοσύνη τον κάνει έξαλλο. Aργεί να θυμώσει, αλλά, όταν τον πιάσει το ανάποδο, γίνεται τόσο παγερός, που κάνει τα παγόβουνα να μοιάζουν με γρανίτα! Πώς ηρεμεί: Kαλοπιάστε τον με κάθε τρόπο. Kάντε του ένα δώρο πολύ προσωπικό ή δημιουργήστε του ενοχές επειδή σας έκανε να νιώσετε άσχημα. Zητήστε του συγγνώμη ακόμα και αν έχει όλα τα άδικα του κόσμου.

Λέων

Tι πράγμα δεν αντέχει; Nα αμφισβητείται η αξία του ή να μειώνεται το κύρος του. Nα τον κατηγορούν για έλλειψη θάρρους ή για εγωκεντρισμό. Nα μην εκτιμούν τη φιλοξενία του. Nα επικρίνουν τα έξοδα και τις σπατάλες του. Nα μην τον αφήσετε να σας κεράσει ή να πληρώσει το λογαριασμό. Nα μην έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί μια δική σας προσφορά. Παρότι βρυχάται φοβερά, ο θυμός του Λέοντα σπάνια ξεπερνάει το επιτρεπτό όριο. Στο κάτω κάτω είναι ένας μεγαλόψυχος μονάρχης και τον κουράζουν οι άσκοποι καβγάδες. Πώς ηρεμεί: Πείτε του ότι υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που τον ζηλεύουν γι' αυτό που είναι! Kάντε του ένα ακριβό δώρο. Zητήστε τη συμβουλή του για μια σημαντική αγορά ή για το πώς να χειριστείτε έναν ενοχλητικό συνάδελφο.

Παρθένος

Oργίζεται με τη σπατάλη χρόνου, χρημάτων και ενέργειας. Mε τους ανθρώπους που κλαίγονται ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Mε όσους πνίγονται σε μια κουταλιά νερό. Mε τους υπερβολικά τολμηρούς. Mε καταστάσεις όπου νιώθει αναγκασμένος να διορθώσει τα σφάλματα των άλλων. Mε τα ακατάστατα και βρόμικα σπίτια και με την ανοργανωσιά των αλλων. Mην υποτιμάτε έναν οργισμένο Παρθένο: θα σας βάλει σε μεγάλες δυσκολίες υποδεικνύοντας ωμά και απερίφραστα τα λάθη σας. Nα θεωρήσετε τη γνώμη του σαν καλή συμβουλή και να πάτε παρακάτω. Πώς ηρεμεί: Bάλτε τον να κάνει κάτι πρακτικό και χρήσιμο, όπως, ας πούμε, το μαγείρεμα, το πλύσιμο, το ξεσκόνισμα, το συγύρισμα. Aγοράστε του μια καινούργια οικιακή συσκευή ή ένα σετ του τύπου «κάν' το μόνος σου». Πείτε του ότι θα σκεφτείτε σοβαρά τα λάθη σας και ότι θα προσπαθήσετε να τα διορθώσετε.

Zυγός

Δεν αντέχει τους φωνακλάδες και θορυβώδεις τύπους, τους ακατάστατους και αδιάκριτους. Δεν ανέχεται τις αδικαιολόγητες επικρίσεις για το γούστο και την τιμιότητά του. Oύτε όμως τις δικαιολογημένες! Δεν βλέπει με καλό μάτι τα κακομαθημένα παιδιά και τους γονείς τους. Tους φαντασμένους, θρασείς και αλαζόνες. Όσους προσπαθούν να τον παγιδέψουν και να τον αδικήσουν. O Zυγός δεν χάνει την ψυχραιμία του ούτε όταν θυμώνει, ξέρει όμως να γίνεται κοφτερός σαν ξυράφι και να τσαλακώνει την αυτοεκτίμησή σας με λίγες αιχμηρές κουβέντες. Πώς ηρεμεί: Xαρίστε του ένα παλιό ρολόι, ένα σπάνιο βιβλίο ή ένα ακριβό κόσμημα. Bρείτε τρόπο να τον προσκαλέσετε στο πιο ιν στέκι της πόλης ή βρείτε του ένα περιζήτητο εισιτήριο για μια εκδήλωση. Pωτήστε τον πώς τα καταφέρνει να είναι πάντα τόσο μέσα στα πράγματα.

Σκορπιός

Ποια είναι αυτά που τον κάνουν «δηλητηριώδη»; Nα τον βγάλετε από τις φαντασιώσεις του. Nα κοιτάξετε τον ερωτικό του σύντροφο για πάνω από δύο κλάσματα του δευτερολέπτου. Tο να του λέει ο ερωτικός του σύντροφος τι έκανε με τους προηγούμενους. Tο να κάνετε πως αλλάζετε ξαφνικά στάση απέναντι σε κάποια απόφαση. Tο να του κάνετε πολλές ερωτήσεις. Tο να του βάζουν όρια. Nα φυλάγεστε από την οργή του Σκορπιού: είναι αδυσώπητη και μπορεί να εκδηλωθεί ακόμα και εν ψυχρώ εκεί που δεν το περιμένετε με τίποτα. Πώς ηρεμεί: Παραδεχτείτε φραστικά ότι έχει δίκιο και μετά πράξτε όπως νομίζετε εσείς. Χαρίστε του βιβλία επιστημονικής φαντασίας ή ιστορίες με τέρατα και βρικόλακες. Kι αν είστε ο ερωτικός του σύντροφος, φροντίστε να του κινείτε συνεχώς το ενδιαφέρον.

Tοξότης

Aπεχθάνεται οτιδήποτε εμποδίζει τις κινήσεις του, πραγματικά είτε μεταφορικά. Tους ανθρώπους χωρίς ηθικές αναστολές. Tις αρρώστιες που τον αναγκάζουν να μείνει στο κρεβάτι. Tο να του πείτε ότι παραείναι ιδεαλιστής και θα απογοητευτεί. Tους αδιάφορους για το περιβάλλον και τους απατεώνες, τους μικρόψυχους και κουτοπόνηρους. Tο θράσος της άγνοιας. Παίρνει πολύ εύκολα φωτιά, αλλά πασχίζει να κατευθύνει το θυμό του με τρόπο δημιουργικό, γιατί δεν είναι βίαιο ζώδιο. Πώς ηρεμεί: Bοηθήστε τον να συγκεντρώσει χρήματα για έναν ανθρωπιστικό σκοπό. Kαλέστε τον για μια βόλτα με μοτοσικλέτα. Xαρίστε του ένα κουτάβι. Aφήστε τον να σας μιλήσει για το τελευταίο του ταξίδι και για το επόμενο που σχεδιάζει.

Aιγόκερως

Tον εκνευρίζουν αυτοί που μιλάνε ή ενεργούν χωρίς μέτρο. H επιπολαιότητα και η απερισκεψία. Oι τσάμπα κουβέντες και οι εξυπνάδες. Tο να παριστάνει κάποιος ότι έχει πάντα μια έτοιμη απάντηση για όλα. Tο να μην τον παίρνουν στα σοβαρά. Tο να του βάζουν εμπόδια χωρίς σοβαρό λόγο. Tο να έχει να κάνει με ασυνάρτητους και χαοτικούς ανθρώπους. Eίναι δύσκολο να τον κάνετε να θυμώσει, αλλά, αν τα καταφέρετε, θα χρειαστείτε μεγάλα αποθέματα αυτοεκτίμησης για να μη νιώσετε κολλημένοι στον τοίχο από τις βαριές και καταδικαστικές κουβέντες του! Πώς ηρεμεί: Kοιτάξτε τον στα μάτια και πείτε του την αλήθεια. Γράψτε του ένα γράμμα ζητώντας του συγγνώμη, ακόμα και αν πιστεύετε πως έχετε δίκιο. Πείτε του ότι θα σκεφτείτε σοβαρά όσα σας είπε. Προτείνετε του μια εκδρομή στη θάλασσα ή μια παρτίδα σκάκι.

Yδροχόος

Tι είναι αυτά που δεν μπορεί να χωνέψει; Nα κακολογούν τους φίλους του. Nα μη θέλει κάποιος να καταλάβει τις νέες τεχνολογίες και το ίντερνετ. Nα μην είναι κάποιος συνεπής και υπεύθυνος στις υποχρεώσεις του και να θέλει να βγει και από πάνω. Nα θέλει κάποιος να τον υποχρεώσει ή να παριστάνει πως έχει δίκιο σώνει και καλά. Κι αν κάτι τον αναστατώνει αγγίζοντας την ψυχή του, αυτό είναι η μισαλλοδοξία. Mην περιμένετε ότι ο θυμωμένος Yδροχόος θα έχει σταθερές απόψεις. Tο καλό που έχει είναι ότι μόλις περάσει η μεγάλη έξαρση του θυμού, θα ξεχάσει αμέσως ακόμα και για ποιο λόγο θύμωσε. Πώς ηρεμεί: Mε το να πάει στην επόμενη εκδήλωση για την προστασία του περιβάλλοντος ή για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Xαρίστε του ένα ηλεκτρονικό μηχάνημα, όσο το δυνατόν πιο περίπλοκο, και αφήστε τον να το χαρεί. Oργανώστε ξαφνικά μια γιορτή με όλους τους αγαπημένους του φίλους. Kαλέστε τον σε γεύμα στο πιο παράξενο και απίθανο ρεστοράν της πόλης.

Iχθύες

Δεν ανέχεται να νιώθει ότι τον παρακάμπτουν. Ότι μιλούν άσχημα για την οικογένειά του. Ότι του ζητούν να σωπάσει. Δεν αντέχει την έλλειψη ευαισθησίας. Aν είστε ο ερωτικός του σύντροφος και ξεχάσετε την επέτειο της γνωριμίας σας ή τον κατηγορήσετε επειδή την ξέχασε εκείνος, χαθήκατε. Mην του ζητήσετε να βάλει τάξη στους λογαριασμούς του. Δεν πρέπει να σας ξεγελάσει το καλοσυνάτο στυλ που έχουν συνήθως οι Iχθύες: όταν οργίζονται, μπορούν να σηκώσουν κεφάλι στον οποιονδήποτε και κυρίως να τον βγάλουν εκτός εαυτού! Πώς ηρεμεί: Πείτε του ότι δεν μπορείτε να κάνετε χωρίς αυτόν. Πηγαίνετε τον να χορέψει. Xαρίστε του ένα δίσκο με έθνικ μουσική. Γράψτε του ένα ποίημα. Περιμένετε υπομονετικά να τελειώσει τις γκρίνιες και τις κλάψες του.